Afgelopen week gingen de oogjes open bij de kittens, en begonnen ze al actiever rond te kruipen in de werpkist. Zo’n pootje van broer of zuslief is natuurlijk heel interessant om te pakken en op te knabbelen. We hebben ze stiekem al namen gegeven, want dat is een heel leuk onderdeel van fokken (vinden wij dan hè). We maken dan beide ieder een lijstje van namen die we leuk vinden klinken en die bij het pluizenbolletje zou kunnen passen. Of dat nu kleur is of een karaktertrekje.
Vandaag was er even een heel mooi momentje waarbij zowel Yuuna als Momo de kittens even een flinke wasbeurt gaven. Dat moet net een spa zijn voor die kittens, wat een service zeg!
Maar die snoepjes, die propjes (plus alle superlatieven). Elke morgen voelt het hier als sinterklaas. Alsof je de cadeautjes mag uitpakken. Dan worden ze eerst gewogen, intens geknuffeld totdat ze gaan piepen en momo ze met haar pootje voorzichtig weer uit onze handen wil vissen. En daarna gaan ze tevreden liggen drinken bij moeders. Momo rolt dan van genot helemaal op haar rug. Dat spinnen van momo hoor je dan zo hard, dat het net lijkt of je een kopje Senseo aan het zetten bent. En voor de mensen die niet weten wat Senseo is, nou… dat is die matige koffie van Philips. Dat wat je zet als noodoplossing. Iets dat wij jaren hebben gedaan… totdat er dit jaar eindelijk een fatsoenlijk apparaat in huis kwam. Enige nadeel is wel dat je er meer van gaat drinken, en dat de katten in huis ook van melkschuim houden…
Ook Yuuna is graag bij het kleine speelgoed. Of het nu is om ze te wassen of om te dienen als klimrek voor de kittens, ze is voor alles in. Wat een schat is het toch ook, zo’n lieve oma zijn.
We kijken uit naar het moment dat we het eerste kittenbezoek kunnen laten komen. Dat helpt weer bij het socialiseren, en kunnen wij weer genieten van blije mensengezichten. Maar daarvoor zullen we nog een paar weekjes geduldig moeten wachten.